Don't cry for us, Ankara

Lieve lezers,

Aangezien het dagverslag gisteren ophield voor het avondeten, zullen we daar nu verder gaan.
We hebben voor de tweede keer gegeten bij onze mama (Café/Restaurant Mum) en wederom heeft iedereen gesmikkeld en gesmuld van de pasta’s, pizza’s en vleesgerechten. Na een avontuur met de toetjes (de chocoladecake bleek een enoooooorme taart te zijn en het ijs leek op kauwgom) was het tijd om een gaaf café op te zoeken. Dit was redelijk snel gebeurd en onder het genot van Shania Twain en andere wereldsterren gingen een aantal dames aan de cocktails. Waar de een koos voor een sappige citroen, met een beetje spa rood, koos de andere voor een Black Russia of een Sex on the Beach. Toen de barman besloot om om kwart voor 12 (wat is dit voor een stad) de tent dicht te gooien (er zit hier een hotel boven, dus we moeten dicht, maar we kunnen nog wel even een club voor jullie open doen) besloten we onze dansmoves uit de kast te halen. Helaas mocht het niet baten en stonden we om 12 uur op een geheel verlaten straat in Ankara. Gelukkig vonden we de ‘My Way’ waar we even konden genieten van een prachtige met waterperoxide bewerkte dansende (meer aerobics) a la Olga van Goedemorgen Nederland Turkse dame. Hier konden we toch nog even genieten van de verder behoorlijk lege disco. Na de disco besloten een aantal nog een afzakkertje te halen in een typisch Turkse kroeg. Hier speelde een heerlijk jengelende Turkse band en werd er nog een biertje besteld. Gelukkig kregen we lekkere nootjes bij onze drankjes. Bij het zien van de rekening bleken we wat minder gelukkig. Voor 4 bakjes nootjes mochten we maar liefst 22 juttels neertellen!! Omdat we er toch al voor betaald hadden hebben we de overgebleven nootjes in servetten gegooid en onderweg opgepeuzeld.

Na een heerlijke korte nacht werden we weer goed volgestopt (voor de laatste keer in het hotel) met de stokbroodjes, komkommer, tomaat en rozenjam. Om half 10 gingen we dan voor het laatst in pak naar het parlement. Nadat we gecheckt waren mochten we dan naar binnen. Het gebouw ziet er van buiten minder mooi uit dan van binnen. We kregen een korte rondleiding en hebben ook de Turkse tweede kamer gezien. We konden niet direct naar binnen, doordat er heel veel Turkse kleine kinderen (die ons aankeken alsof we filmsterren waren) eerst nog naar buiten moesten. De zaal is mooi met oranje stoelen (waarvoor Hulde) en natuurlijk een apart gedeelte voor het leger en een hele grote stoel voor de president. Natuurlijk was Atatürk ook in de zaal aanwezig (hij is ook echt overal). We mochten helaas niet al te lang blijven, aangezien er een spoeddebat was over de presidentsverkiezingen. We vonden dit onzin, want we spreken nauwelijks 5 woorden Turks.

Nadat we even bij konden komen in het hotel, en eindelijk van ons pak verlost waren, gingen we de grootste berg van Ankara beklimmen. De zon scheen op onze bol en we zweetten allemaal als otters. Gelukkig vonden we na enige tijd een schitterende lunch locatie. Het eten was goed en we konden zien hoe ze het klaar maakten buiten in een tent. Na de lunch hebben we het Museum van Anatolische Beschavingen bezocht. Dit museum bevatte veel spullen die in de omgeving van Ankara (Anatolië) gevonden zijn. Helaas was het weer te mooi om hier lang rond te lopen en hebben we de zon weer opgezocht.

Aangezien er nog even gevoetbald moest worden was het tijd om naar het park tegenover het hotel te gaan om daar bier te drinken/in de zon te zitten/te voetballen. Nadat we te horen gekregen hadden dat er op het gras niet gezeten en gevoetbald mocht worden, werd de droogliggende vijver het stadion.

Om 19.30 was het tijd om te vertrekken naar de Ankara Citadel waar we zouden gaan eten in een restaurantje met heel erg mooi uitzicht. De tocht naar boven werd met de voet of per taxi gedaan. Het uitzicht was inderdaad supermooi. Een ding werd wel duidelijk deze avond: Ankara is wel een mooie stad! Rick hielt nog een prachtige speach waarna de deelnemers besloten om de commissie ‘typical Turkish cookies’ aan te bieden. Het drie-gangendiner smaakte prima en na koffie en thee was het tijd om terug te keren naar het hotel (het restaurant ging ook sluiten, dus we moesten wel). Bijna iedereen beweerde gisteren dat er niet geslapen zou worden, maar dat er een leuke kroeg opgezocht zou gaan worden. Uiteindelijk bleek iedereen toch behoorlijk moe en werden er toch nog wat uurtjes slaap meegepakt voordat de terugreis zou gaan beginnen.

Wist je dat..:
- Arjan dansen met andere Polaris deelnemers inteelt vindt?
- Rick stiekem vlaggen het parlement binnen smokkelt?
- Dat wij ongeveer 5 woorden Turks kunnen spreken?
- Als je een bier wilt je vraagt: Bir Bira Lutfen?
- Bengü heel boos kan worden op Turkse politie-agenten?
- Turkse jongetjes heel graag Cola willen?
- Kees hier het slachtoffer van is geworden?
- Wij morgen alweer thuis zijn?
- Aafke gewoon wakker wordt als ze wakker wordt?
- De jongens niet mee wilden werken aan een ‘Mister Polaris Contest’?
- Ze daarom allemaal gediskwalificeerd zijn?
- Spelletjes van de basisschool nog steeds leuk zijn?
- Het nog leuker is om hier varianten op te maken?
- Chris altijd ‘on behalf of the whole group’ spreekt?
- Juttel het favoriete Polaris woord is?

Tot in Nederland!

Sanne en Rosanna