Eindelijk lekker eten...

Vanochtend om kwart over acht zat iedereen aan het ontbijt, de helft van de mensen met slaperige oogjes en kauwend op een broodje met rozenjam (wat smaakt naar een bos bloemen) en de andere helft genietend van stukjes droge komkommer. Iets na negen uur stopte er een busje voor de deur van ons hotel. Vandaag was de bus helaas iets kleiner; onze oorspronkelijke buschauffeur was niet komen opdagen en daarom besloot TomTom met zijn eigen busje te rijden. Na plankgas met handrem erop weg te zijn gereden, kwamen we een half uur later alsnog veilig bij de Bilkent University aan.

Op de universiteit werden wij hartelijk ontvangen en werd er een presentatie over de universiteit en het hoger onderwijs in Turkije gegeven. Daarna werd de Bilkent University verheerlijkt door middel van een veel te gelikte film. Deze universiteit is de hemel op aarde voor de studerende wereldpopulatie. Hierna liepen wij via een marmeren trap met goudkleurige leuningen naar buiten voor een rondleiding over de campus. De campus bleek enorm groot te zijn, er woonden dan ook maar liefst vierduizend studenten. De campus was indrukwekkend, zo wordt er bijvoorbeeld drie miljoen dollar per jaar uitgegeven aan de bibliotheek. Na de rondleiding werd ons een lunch aangeboden in de Turkse mensa waar er tot onze grote verbazing pasta kon worden gegeten (is weer eens wat anders na vier dagen patat).

Met een goed gevulde buik vertrokken wij naar de ILO, International Labour Organisation. Na enige tijd wachten op ons privé terras met uitzicht op een bouwput werden wij enthousiast ontvangen door de sprekers. Allereerst werd een verhaal verteld over de ILO in het algemeen. Vervolgens ging de presentatie voornamelijk over de problemen rond kinderarbeid. Al met al een zeer interessant bezoek.

Bij aankomst bleek in het hotel dat sommige van ons zo moe waren dat zij al gauw hun bed opzochten, anderen gingen een boekje lezen of een paar boodschappen doen. Rond kwart voor zes begon onze vijfentwintig minuten durende avondwandeling om bij een leuk restaurant te gaan eten. Voordat wij plaats namen werden er eerst even snel twee mensen weggestuurd door de ober, waarna wij aan een heerlijke maaltijd konden beginnen. Na het diner en uiteraard de wandeling terug is het merendeel van ons achter een laptop gekropen voor de wekelijkse schrijfavond.

Wist u dat:
- de Bilkent University ook een Xerox heeft waar je maar 10% van je boek kunt laten kopieren.
- de meesten van ons maar geen genoeg kunnen krijgen van Ataturk-grappen.
- in het hotel waar we logeren alleen maar mannen werken, knap zijn ze echter niet.
- plassen tegen een muur midden in het centrum van de hoofdstad normaal blijkt te zijn.
- met vijftien mensen in een precies passende bus zitten lekker warm is.

Aafke en Hilde